Historia wieży Eiffla

Wieża Eiffla to jeden z najbardziej znanych i rozpoznawalnych zabytków architektonicznych na świecie, który stał się symbolem Francji.

Pomysł budowy wieży narodził się w głowie głównego inżyniera firmy Eiffel et Compagnie-Gustave Eiffel. Jego firma specjalizowała się w budowie metalowych ram i konstrukcji.

Gustave Eiffel jest autorem wielu metalowych konstrukcji w Europie, w tym wiaduktu Porto w Portugalii i dworca kolejowego w Budapeszcie. Firma Eiffla zbudowała również inny słynny pomnik, Statuę Wolności, która została podarowana Ameryce w stulecie amerykańskiej niepodległości.

Budowa wieży rozpoczęła się w 1887 roku i trwała dwa lata. “Żelazna Dama”,  jak nazywali ją paryżanie, została zebrana jak dziecięcy projektant. Szybkie tempo budowy tłumaczy się doskonale wykonanymi rysunkami, które wskazują absolutnie dokładne wymiary wszystkich części metalowych. Do tej pory rysunki Eiffla są uważane za idealne, a na podstawie nich do dzisiaj można zbudować kopię  ,,Żelaznej Damy”.

Wieża została zbudowana z 18 038 kawałków żelaza. Konstrukcja waży 10 100 ton. Waga farby pokrywającej wynosi 57 ton. Wysokość wieży jest równa 80-piętrowemu domowi i wynosi 324 metry. Budowa wymagała 7,8 miliona franków. Państwo przyznało Eiffelowi tylko 1,5 miliona dolarów. Inżynier zgodził się wpłacić brakującą kwotę ze środków osobistych, pod warunkiem dzierżawy zbudowanej przez niego wieży na 25 lat.

Wieża Eiffla została zbudowana jako jeden z głównych eksponatów wystawy światowej w Paryżu. Otwarto ją dla publiczności w dniu rozpoczęcia wystawy 15 maja 1889 roku. Miała być tymczasową konstrukcją wystawienniczą i 20 lat po jej wybudowaniu planowano ją zburzyć.  Jednakże odwiedzającym wystawę, podobnie jak gościom stolicy, spodobała się niezwykła konstrukcja i po ogromnym sukcesie komercyjnym wieża została pozostawiona. Po pewnym czasie nazwano ją na cześć twórcy — Gustave ‘ a Eiffla.

W momencie otwarcia wieży jej budowa spotkała się z dużą krytyką i odrzuceniem ze strony opinii publicznej. Niektórzy uważali ją za brzydką i niepotrzebną, podczas gdy inni obawiali się, że wieża może spaść na głowy ludzi. Słynny francuski pisarz Guy de Maupassant, który często jadł obiad w restauracji na parterze, zapytany, dlaczego to robił, kategorycznie stwierdził: “to jedyne miejsce w mieście, z którego nie widać wieży Eiffla.»

W swojej historii wieża służyła jako radiowa i telewizyjna stacja nadawcza, była wynajmowana na imprezy komercyjne i kulturalne oraz służyła jako obiekt eksperymentów z aerodynamiką i fizyką. Z biegiem czasu wieża stała się nie tylko główną atrakcją Paryża, ale także symbolem Francji i kultury światowej. 

Wieża Eiffla ma konstrukcję trójpoziomową. Na parterze gości wita restauracja i centrum, w którym wyświetlane są filmy o budowie wieży Eiffla. Znajduje się tu również fragment starych spiralnych schodów prowadzących na wyższe piętra i do gabinetu samego Eiffla.

Na drugim tarasie widokowym  usytuowana jest restauracja Jules Verne i sklep z pamiątkami. W miesiącach zimowych na części terenu działa lodowisko.

Ciekawostka

• Wieża jest tak skonstruowana, że nie boi się burz – podczas najsilniejszego wiatru odchyla się od swojej osi tylko o 12 centymetrów.
• Każdego roku atrakcję odwiedza 6 milionów turystów, w ciągu jednego dnia 30 tysięcy osób.
• Jej brązowy kolor jest oficjalnie opatentowany i nazywany  “brązowo-eiffelowym”.

• Do drukowania biletów zwiedzającym potrzeba około 2 tysięcy kilogramów papieru rocznie.
• Wieża ma 5 miliardów lamp i latarni.

• Przy obsłudze wieży pracuje  350 osób.
• Widok z górnego tarasu widokowego to 70 km przy dobrej pogodzie.
• Wieża Eiffla jest najdroższym zabytkiem Europy.

Dziś wieża Eiffla służy nie tylko jako atrakcja turystyczna, ale także jako ważny obiekt dla telekomunikacji i badań naukowych. Jest także symbolem miłości i romansu, a wiele par przyjeżdża tutaj, aby zaręczyć się lub spędzić romantyczny wieczór.